emote mode

"nabubuset aco, naguguluhan talaga aco, ang hirap-hirap, ang sakit! at talaga namang hindi co na makakayanan pa... bakit kasi HINDI ACO MAPATAE...?"


hahahaha.!adiikk.. akala co super malas co na at talaga namang paborito acong pagtripan ng tadhana, pero somehow hindi nman pala. am bait pa rin ni God sakin.
at dahil jan m22log muna cobukas n lng kita kkwentuhan. =) nytiee

HOLDAP

"holdap to cellphone lang kylangan namin bigay niyo na"

haha.its my 1st tym maholdap mygosh. at ang nkakatawa they'r not that bad.
its lyk ngttrip lang. wer walking along uhhm.. lawton, puro kasi kalandian at kabastusan pinag-uusapan namin kahit na wer already aware sa 2notzo bad guys
na yun di pa rin namin pinansin. Go lang kami sa paglakad til malapit na sila
at tinutukan na kami, ng alin? xmpre ng armas nila. the scenerio like this

mr.manong 1: "dali asan nacellphone mo?"

me: "ohmigod manong ! sira-sira na to wag naman"

mr.manong 2: "dalian niyo na itututok co na to"

me: "hala nman ! eto na po !" (wyl making kuha)

me: "wait po kunin co lng un sim co cge na pls? pls?"

(bumalik pa tlga c manong at binigay ulit ang cp co)

me: "wait lang po ha" (it tooks a minute) (tinatanggal ko pa un scatchtape)

manong " amina dali!"

me: "oh yan na po" (paalis na tinawag ko pa) "kuya un battery naiwan oh" wahaha adiik

manong: "ah salamat" wida BIG smyl

SCENERIO ng fren co

Manong 2: "dali na wag kna pumiglas" (pumipiglas pa un fren co)

myfren: "manong wag nman maawa po kayo bata pa po kami este mahirap lng po kami"

(kinuha na un bag niya) (wer shouting)

both: "manong !! un bag po kunin lang namin khit un i.d lang namin!"

manong: "oo mamaya!"

us : "manong !now na!"

manong: "mamaya nga sinabi!"

(tumawid un not zo bad na manong tapos tumawid ulit palayo, kinuha un cp ng fren co inignore un wallet nilapag un bag ksama ng wallet)

manong: "eto na!"

us : "salamat kuya !"

manong : "sa uulitin !" haaha.dag2 co lng yn

ayun kinuha lang tlga nila un cp my laman p nman ng thousands un wallet ng fren co at worth 15 thou. pa nman un cp niya.wyl wer walking nahawakan co un kamay niya at my dugo, my sugat siya. at di nya rin alam. at dun lang din sumakit. haha, atleast wer safe.haayy.. wawa nman un fren co. di ko alam if maaawa din aco sa mga holdaper, sa hirap ba nman ng buhay ngayon sb nga ni erap "theres no law if ur stomach is empty" mali ata. ;D well thats life.

So nabilang mo na ba mga blessings mo sa araw na 2? kahit na gaano ka pa kamalas ngaun maswerte ka pa rin at Blessed. Magthank YOU ka nlang. this the line from cruel love "Hindi na ako mag-aalala, palagi na lang ako magpapasalamat" =) Thank God em still aLIve. so tagay? haha.

copycat

JUST A MOM?

A woman, renewing her driver's license at the County Clerk 's office,
was asked by the woman recorder to state her occupation.

She hesitated, uncertain how to classify herself.

'What I mean is, ' explained the recorder,
'do you have a job or are you just a ...?'

'Of course I have a job,' snapped the woman.

'I'm a Mom.'

'We don't list 'Mom' as an occupation,
'housewife' covers it,'
Said the recorder emphatically.

I forgot all about her story until one day I found myself
in the same situation, this time at our own Town Hall.
The Clerk was obviously a career woman, poised,
efficient, and possessed of a high sounding title like,
'Official Interrogator' or 'Town Registrar.'

'What is your occupation?' she probed.

What made me say it? I do not know.
The words simply popped out.
'I'm a Research Associate in the field of
Child Development and Human Relations.'

The clerk paused, ball-point pen frozen in midair and
looked up as though she had not heard right.

I repeated the title slowly emphasizing the most significant words.
Then I stared with wonder as my pronouncement was written,
in bold, black ink on the official questionnaire.

'Might I ask,' said the clerk with new interest,
'just what you do in your field?'

Coolly, without any trace of fluster in my voice,
I heard myself reply,
'I have a continuing program of research,
(what mother doesn't)
In the laboratory and in the field,
(normally I would have said indoors and out).
I'm working for my Masters, (first the Lord and then the whole family)
and already have four credits (all daughters).
Of course, the job is one of the most demanding in the humanities,
(any mother care to disagree?)
and I often work 14 hours a day, (24 is more like it).
But the job is more challenging than most run-of-the-mill careers
and the rewards are more of a satisfaction rather than just money.'

There was an increasing note of respect in the clerk's voice as she
completed the form, stood up, and personally ushered me to the door.

As I drove into our driveway, buoyed up by my glamorous new career,
I was greeted by my lab assistants -- ages 13, 7, and 3.
Upstairs I could hear our new experimental model,
(a 6- month- old baby) in the child development program,
testing out a new vocal pattern.
I felt I had scored a beat on bureaucracy!
And I had gone on the official records as someone more
distinguished and indispensable to mankind than 'just another Mom.'









GREAT WORDS TO LIVE EACH DAY BY:

1. Take a 10-30 minute walk every day. And while you walk, smile. It is the ultimate anti-depressant.

2. Sit in silence for at least 10 minutes each day. Buy a lock if you have to.

3. Buy a DVR. Tape your late night programs and get more sleep.

4. When you wake up in the morning complete the following statement, 'My purpose is to __________ today.'

5. Live with the 3 E's -- Energy, Enthusiasm, and Empathy.

6. Play more games and read more books than you did in 2007.

7. Make time to practice meditation, yoga or stretching, and prayer. They provide us with daily fuel for our busy lives.

8. Spend more time with people over the age of 70 and under the age of 6.

9. Dream more while you are awake.

10. Eat more foods that grow on trees and plants and eat less food that is manufactured in plants.

11. Drink green tea and plenty of water. Eat blueberries, wild Alaskan salmon, broccoli, almonds & walnuts.

12. Try to make at least three people smile each day.

13. Clear clutter from your house, your car, your desk and let new flowing energy into your life.

14. Don't waste your precious energy on gossip, energy vampires, issues of the past, negative thoughts or things you cannot control. Instead invest your energy in the positive present moment.

15. Realize that life is a school and you are here to learn. Problems are simply part of the curriculum that appear and fade away like algebra class but the lessons you learn will last a lifetime.

16. Eat breakfast like a king, lunch like a prince and dinner like a college kid with a maxed out charge card.

17. Try & pay an honest compliment to someone you wouldn't normally.

18. Life isn't fair, but it's still good.

19. Life is too short to waste time hating anyone.

20. Don't take yourself so seriously. No one else does.

21. You don't have to win every argument. Agree to disagree.

22. Make peace with your past so it won't spoil the present.

23. Don't compare your life to others. You have no idea what their journey is all about.

24. No one is in charge of your happiness except you.

25. Frame every so-called disaster with these words: 'In five years, will this matter?'

26. Forgive everyone for everything.

27. What other people think of you is none of your business.

28. However good or bad a situation is, it will change.

29. Your job won't take care of you when you are sick. Your friends will. Stay in touch.

30. Get rid of anything that isn't useful, beautiful or joyful.

31. Envy is a waste of time. You already have all you need.

32. The best is yet to come.

33. No matter how you feel, get up, dress up and show up.

34. Do the right thing!

35. Call your family often.

36. Each night before you go to bed complete the following statements: 'I am thankful for __________.' and 'Today I accomplished _________.'

37. Think positive healthy thoughts all day long.

38. Don't hang around negative people; they will breed negative thoughts into your life too.

39. Remember that you are too blessed to be stressed.





Live A Life That Matters

Ready or not, someday it will all come to an end.
There will be no more sunrises, no minutes, hours or days.
All the things you collected, whether treasured or forgotten,
will be passed to someone else.
Your wealth, fame and temporal power will shrivel to irrelevance.
It will not matter what you owned or what you were owed.
Your grudges, resentments, frustrations, and jealousies will finally disappear.
So, too, your hopes, ambitions, plans, and to-do lists will expire.
The wins and losses that once seemed so important will fade away.
It won't matter where you came from,
or on what side of the tracks you lived, at the end.
It won't matter whether you were beautiful or brilliant.
Even your gender and skin color will not be important.

So what will matter? How will the value of your days be measured?

What will matter is not what you bought, but what you built;
not what you got, but what you gave.
What will matter is not your success, but your significance.
What will matter is not what you learned, but what you taught.
What will matter is every act of integrity, compassion, courage or sacrifice
that enriched, empowered or encouraged others to emulate your example.
What will matter is not your competence, but your character.
What will matter are not how many people you knew,
but how many will feel a lasting loss when you're gone.
What will matter is not your memories,
but the memories that live in those who loved you.
What will matter is how long you will be remembered,
by whom and for what.

Living a life that matters doesn't happen by accident.
It's not a matter of circumstance but of choice.
Choose to live a life that matters.







40. Enjoy the ride. This is not Disney World and you certainly don't want a fast pass. You only have one ride through life so make the most of it and enjoy every minute.

my favorite stories

This story touched me. Just don't ask where. :D


--------------------------------------------------------------------

Two men, both seriously ill, occupied the same hospital room. One man was allowed to sit up in his bed for an hour each afternoon to help drain the fluid from his lungs. His bed was next to the room's only window. The other man had to spend all his time flat on his back. The men talked for hours on end. They spoke of their wives and families, their homes, their jobs, their involvement in the military service, where they had been on vacation, etc.

Every afternoon when the man in the bed by the window could sit up, he would pass the time by describing to his room-mate all the things he could see outside the window.

The man in the other bed began to live for those one hour periods where his world would be broadened and enlivened by all the activity and colour of the world outside.

The window overlooked a park with a lovely lake. Ducks and swans played on the water while children sailed their model boats. Young lovers walked arm in arm amidst flowers of every colour and a fine view of the city skyline could be seen in the distance.

As the man by the window described all this in exquisite detail, the man on the other side of the room would close his eyes and imagine the picturesque scene.

One warm afternoon the man by the window described a parade passing by.

Although the other man couldn't hear the band - he could see it in his mind's eye as the gentleman by the window portrayed it with descriptive words.

Days and weeks passed.

One morning, the day nurse arrived to bring water for their baths only to find the lifeless body of the man by the window... he had died peacefully in his sleep. She was saddened, and called the hospital attendants to take the body away.

As soon as it seemed appropriate, the other man asked if he could be moved next to the window. The nurse was happy to make the switch and, after making sure he was comfortable, she left him alone.

Slowly, painfully, he propped himself up on one elbow to take his first look at the real world outside.

He strained to slowly turn to look out the window beside the bed, only to find it faced a blank wall. The man asked the nurse what could have compelled his deceased room-mate to have described such wonderful things outside this window.

The nurse responded that the man was blind and could not even see the wall.

She said, "Perhaps he just wanted to encourage you."!


Epilogue: There is tremendous happiness in making others happy, despite our own situations.

Shared grief is half the sorrow, but happiness when shared, is doubled.

If you want to feel rich, just count all the things you have that money can't buy.

Today is a gift, that's why it is called the present.

Dear Sirang Papel,

Nais ko po sana ibahagi ang aking buhay pag-ibig sainyo at sa bumabasa nito. Itago niyo na lang po ako sa pangalang Isabel, 40 years old at may mapagmahal na asawa at isang malusog na anak na lalake. Bago ko po nakilala ang aking asawa nagkaroon po ako ng long time relationship na boyfriend, Tawagin na lang po natin siya sa pangalang Brenan. Pareho po kami ng eskwelahang pinapasukan at nagkataon po na naging magkamag-aral kami sa ikalawang taon ko sa kolehiyo. Pareho po kaming ng kursong kinuha,dahil sa mahilig kami gumuhit pareho naming nagustuhan ang pagkuha ng arkitektura. Nagsimula po siya manligaw noong kami ay 3rd year college na. Matalino po siya at magiliw, medyo my kaliitin at hindi naman ganoon kapangitan, dahil na rin sakanyang malalim na piloy sa kaliwang bahagi ng kanyang pisngi. Madaling lumagay ang loob ko sakanya dahil sakanyang kapilyuhan at palatawang personalidad, na sa tingin ko nga ay doon niya ako nakuha. Kahit na marami ang nanliligaw sakin at hindi hamak na mas gwapoat makisig kesa kay Brenan pero hindi nagpapadaig si Brenan dahil sakanyang kasipagan sa paghatid sakin sa bahay na halos araw-araw niya ginagawa. Mahilig din po siya magpadala ng mga rosas lalo na pag nagkakaroon kami ng alitan,madalas ay dinadaan niya lagi ako sa mga walang kamatayan niyang linya "sige ka kahit hindi ako gwapo marami pa rin patay na patay sakin at kahit ano man oras ay pwede ko sila ipalit sayo" sabay hirit ng "biro lang sige na naman oh bati na tayo? jer2 na?" (tawa ng malakas) at dahil dun ay sinagot ko siya, haha. biro lang din po, ito po ang totoo naging kami na officially bago kami magtapos ng kolehiyo, nangako kami sa isat-isa na hinding hindi magbabago ang aming pag-iibigan kahit na kami ay may kanya-kanya ng trabaho. Naging maayos naman at masaya ang aming relasyon, halos tanggap na rin ako sakanila at ganoon din naman sa aking pamilya, pero matapos ang dalawang taon ay nagkaroon kami ng isang malaking problema. Nalaman ko na lamang na dalawang linggo na pala ako nagdadalang tao. Nagulat po talaga ako dahil hindi naman ako lumiliban sa pag-iinom ko ng pills. At ng sinabi ko kay Brenan ay talagang natuwa siya ng husto sa narinig niyang balita mula sakin, pero hiniritin ko po ito sa bandang huli ng "hala! siraulo niloloko lang kita baog ka kaya, ambisyoso." wika ko. Hindi po maipinta ang itsura niya ng mga oras na yan, hindi ko po alam kung matutuwa o malulungkot ako. Gulong gulo po talaga ang utak ko sa mga panahon na yun, at nagkataon na nalalapit na ang promotion ko sa aking trabaho.Halos dalawang buwan na ang nakakalipas, hindi pa naman ganoon kahalata ang aking tiyan dahil sadyang malaki na ito noon pa. Akala pa nga nila ay dala lang ito ng aking katakawan sa pagkain.Nasa plano ko na nasabihin kay Brenan na nagdadalang tao ako at anak niya ang nasa sinapupunan ko. Pero malupit ang tadhana isang araw bago ko ito ipagtapat ay dinugo ako ng husto sa aking kinauupuan sa sala. Nakita ako ni mama at agad naman niya ako isinugod sa hospital. Ang salaysay ng Doktor ay pumutok daw ang panubigan ko at sa sobrang stress kaya nalaglag po ang bata sa sinapupunan ko, ang anak namin ni Brenan. Tinanong ako ni mama kung alam ba ni Brenan ang tungkol sa bata, "wala po. wala po siya lam" ang sagot ko. nakiusap ako kay mama na huwag na ipaalam kay Brenan ang tungkol sa ngyari at ako na ang bahala magsabi sa takdang panahon. Sinermunan ako ng konti ni mama pero bigla niya ako iniwan ng isang salitang dala-dala ko hanggang ngayon. "Nak, wag na wag kang gagawa ng isang bagay na alam mong pagsisisihan mo balang araw" sambit niya. Umiyak na lang ako ng umiyak noong mga oras na yun. Ang daming missed calls at text mula kay Brenan ang natanggap ko, tanong ng tanong kung nasaan na ba ako. Sinabi kong nakipagmiting ako sa batanggas kaya ilang araw din akong nawala at hindi nakipagkita, pero ang sa totoo ay nasa bahay lang ako, nag-iisip pero hindi tulala. Nakapag desisyon na ako na huwag na lang sabihin kay Brenan ang ngyari, kahit na alam kong karapatan din niya malaman ang lahat. Pero sa kabilang isip ko "bakit pa? hindi rin naman maganda ang ngyari kaya okay lang siguro an hindi na lang niya malaman, baka mamoblema lang siya". Noong nagkita kami parang walang ngyari, pinilit kong ngumiti na parang ang saya-saya ko. echos, i mean mahirap din naman umarte na okay ka kahit hindi di ba. Sunod-sunod ang swerte ang dumating pagkatapos ng ngyari, Isa na akong certified Architec at medyo kilala na rin sa paggawa ng magaganda at matitibay na mga bahay at building dito sa pinas. Si Brenan naman ay kilala na rin pero nagkaroon siya fractured sa kamay noong araw na nabagsakan siya sa ipaplano niyang gusali sana, dahil sa ngyari hindi na niya kayang gumuhit at magplano pa hindi tulad ng dati. May magandang opportunidad naman na dumating sakanya sa abroad, nag-aral siya ulit upang makapagturo ng arkitektura. Dalawang taon din bago ulit kami nagkita ni Brenan, masaya namin siya sinalubong kasama ng kanyang pamilya. Gumanda ang kutis niya at pumuti ang balat niya. Marami siya baon na kwento at mga kalokohan, kahit daw kadalasan ay susuko na siya sa pagkahomesick nawawala daw kagad yun kapag nakakausap at nakikita niya ako. Bigla siya naging seryoso noong sinabi niya sakin na gusto niya na magkaanak. "Love, tara na tumatanda na rin tayo kaya dapat ay umpisahan na nating gumawa ng anak, habang malakas pa kong gumawa ng anak" sabi niya. Kinabahan ako bigla, naalala ko na naman ang dapat sanang anak namin naisisilang ko noon. Wala ko naisagot at bigla ko na lang naiba ang topic, "love ano nga pala yung balak mong itayong business?" tanong ko. Halatang halata sa mukha niya ang pagkadismaya sa ginawa ko. Masakit din para sakin ang hindi pagbigyan ang nais niya na lumagay na kami sa tahimik at magkaroon na ng mga supling. Pero ngayon ko pa lang naeenjoy ang buhay ko, mabuhay na walang inaalala, mabili lahat ng luho ko, makapunta sa ibat-ibang lugar. Alam naman niya na wala ko ginwa kung hindi mag-aral ng mag-aral noon, mahirap lang kami kaya nangarap ako maging isang sikat sa larangan ng Arkitektura, at ngayon natupad na. Dalawang buwan lang namalagi dito si Brenan at bumalik ulit siya sa abroad upang magtrabaho. Pagkalipas ng ilang buwan msyado ako naging abala sa pagpapalano ng mga floor plan at pakikipag-usap sa mga kliyente. Kaya naman madalas hindi ko nasasagot ang tawag at text ni niya sa akin, na naging dahilan ng pagtatalo naming dalawa. Agosto ng gabi, bigla na lang ako nahilo at sumakit ng husto ang ulo ko hindi ko na kinaya hanggang sa napahiga ko sa kinatatayuhan ko. Nagising na naman ako at nasa hospital na naman ang location, "nagugutom ka ba? gusto mo na bang kumain ipaghahanda kita" tanong ni mama. "Ano po ngyari" tanong ko. "hindi mo ba naaalala nakita na naman kita nakahandusay sa mga floor plan mo" sagot ni mama. Kinabukasan ngtaka na ko bakit hindi pa ako pwede lumabas ng hospital ganoong malakas naman na ako. Pinagtapat ni mama ang tunay na kalagayan ko. Meron daw akong cancer sa utak, isang sakit na umaatake alinman sa tatlong maha­halagang bahagi ng utak. Ang cerebrum, cerebellum at brain stem.Mga sintomas daw ng sakit na to ay ang pananakit ng ulo, ganun din ang kahirapang ikilos ang mga paa at kamay. Wala ko masabi sa narinig ko, pakiramdam ko hindi pa ako nagigising at panaginip lamang lahat ng narinig ko. Biglang dumating ang doctor, "kamusta na ang pakiramdam mo? sumasakit pa rin ba ang ulo mo?" wika niya. "hindi na ho gaano" sagot ko. "Mabuti, ang treat- ment mo ay depende sa laki at lokasyon ng tumor. Maaaring operahin ang tumor mo iha, kung gusto mo isailalim ka sa radiation theraphy o chemotheraphy" paliwanag niya. Wala pa rin akong mareact basta nagtalukbong na lang ako ng kumot at baka sakaling panaginip nga lang iyon. Kinabukasan ganoon pa din, ilang araw na rin ako nag-gagamot, at ilang na ring walang kaalam-alam si Brenan tungkol sa mga ngyayari sa akin. Msyado mahal ang mga gamot ko at ang opersyon kaya lahat ng ipon ko naaubos na lahat. "Nak paano ka na yan, saan ka na yan kukuha ng panggamot,may ilang session pa pagdadaanan mo" na ngangambang tanong ni mama sa akin. Ako na lang ang bumubuhay kela mama saka kay papa pati na rin sa isang naka babatang kapatid ko kaya na ngangamba ko paano na sila pag bigla kong nawala. Palihim na sumulat si mama kay Brenan na humihiram siya ng pera para pang negosyo, hiniling ni mama na huwag daw ipaalam sa akin. Agad naman ibinigay ni Brenan ito at naipadala niya kagad.Kaya pala ng tanungin ko si mama tungkol sa pinanggastos niya sa huli kong operasyon sinabi niyang nghiram siya kay tito Ricky, hindi naman ako nag-alinlangin dahil lubhang maganda ang estado nila tito, nakakapagtaka lang. Natapos na din sa wakas ang theraphy ko. Pero dun din nagtapos ang sweetness, closeness namin ni Brenan. Ilang buwan ko din siya hindi nacontact at ilang buwan na lang din pala ay uuwi na siya. Sa kalagayan ko ngayon naisip kong putulin na ang kaugnayan naming dalawa, maaring maging pabigat lang ako sakanya sa bandang huli. Nagpatuloy ako sa pagpla-plano ng mga bahay, hanggang sa nakilala ko si Victor, single dad. magdadalawang buwan pa lang ang anak niya at ako ang napili niya para magplano ng bahy na gusto niya. Na nagkataon naman na kautlad na katulad ng bahay ng gustong gusto namin ni Brenan. Mabait si Victor, nahulog kagad loob ko sakanya, alam niya din ang tungkol sa sakit ko. Minsan kapag inaatake ako siya ang unang nag-aalala at nag-aalaga sakin. Matapos noon ay madalas na kami lumabas every week ends kasama ng anak niya. Nalaman ko na lang na nakauwi na pala si Brenan at hinahanap niya pala ako.Mabilis masyado ang pagdaan ng mga araw para sa aming dalawa. Hindi ko na siya kinontack pa at kahit isang bagay na namamagitan saming dalawa ay inalis ko na. Masaya ako nagkakilala kaming dalawang, para sakin isa na lang siya magandang ala-ala at saka hindi ko rin naman na siya mabibigyan ng anak dahil nagkaroon na ng diperensya ang bahay bata ko, marahil ito na ang kabayaran sa mga nagawa ko sakanya. Masaya na rin ako sa buhay ko ngayon kasama si Victor , na kahit hindi na sakabila ng sakit ko ay tinanggap niya pa rin ako. At umaasa kong masaya na rin siya ngayon, maraming salamat po sa pag basa ng aking storya, sana po ay may kinapulutang aral ang mga masugid niyo taga subaybay kung meron man.

Dear Sirang Papel,

Magandang hapon po sainyo, umaasa po akong mabasa ninyo ang sulat ko.Ako po si Tina, dalawangput limang taong gulang. Mag-isa na lang po ako sa buhay kasama ng aking tatlong gulang na anak. Mula noong pinanganak ako hindi ko na nasilayan kahit litrato man lang ng aking ina. Iniwan na din po ako ng aking ama anim na taon na ang nakakalipas. Biglaan po ang mga kaganapan nangyari ng mga oras na inatake si papa ng sinasabi nila traydor na sakit sa puso. Mahina po ang puso ng aking ama, tatlong beses na rin po sya nag pagamot sa tuwing susumpungin siya ng paninikip ngdibdib. Hapon po ng naganap ang pangyayari nagpabago ng husto sa aking buhay. Masaya na man po kaming naghaharutan ni ama kasama ang pamangkin kong dalawang taon na si ken, ng bigla na lang po bumagsak si ama sa kinauupuan niya. Wala na pong malay si papa at lubhang mapanganib na ang kalagayan niya noong mga oras na yun. Sobra sobra po ang pagpintig ng puso ko at tila ng hina ng husto ang dalawang tuhod ko habang dinadala si ama sa emergency room. Wala pang kalahating oras dumating na sila kuya Efren ang pangay kong kapatid kasama si ate Joy ang sumunod kay kuya at si ate Amy kasama ng anim niyang anak. Ako po ang bunso sa amin magkakapatid. Maya-maya pa lumabas na ang doctor, sinabing kritikal daw ang lagay ni papa. Kinabukasan pinapili kami ng doctor kung okay lang sa amin na oxygen na lang ang tanging bumubuhay kay papa, kahit gusto ko pang mabuhay nun si papa wala kong magawa kapag ang mga kapatid ko na ang magsimulang magdesisyon. Bago binawian ng buhay si papa tumagal pa siya ng apat na araw sa hospital. Ilang araw pa lang ang lumilipas pinakelaman na ni ate Amy lahat ng gamit ni papa sa bahay pati ang ilang kagamitan naming, ibenta niya po lahat yun. Wla kong ginawa kung hindi umiyak na lang ng umiyak. “Si papa, wala na talaga si papa” paulit-ulit kong sinasambit yan habang nakakulong sa aking silid. Hindi ko pa matanggap ang biglaang pagkawala niya, lahat ng luho ko binigay ni papa, buhay prinsesa po ako at baby pa rin ako sa tingin ni papa kahit na desyisyete anyos na ko noon. Para sakin si papa ang pinaka especial na tao sakin, at unang lalake nag-alaga, nagmahal, nagpatawa, nagtyaga sa mood swing ko at naging kaibigan ko sa buhay ko. Hanggang lumipas ang dalawang buwan, nakilala ko si Joseph, si Joseph na kau-kausap ko at naging “shoulder to cry on” noong mga panahong nagkakaroon ako ng mabibigat na pagsubok sa buhay ko, mga panahong ayoko ng mag-aral at ayoko ng mabuhay pa. May mga kapatid nga ko pera wala sila malasakit sakin, pera lang ni papa ang gusto nila. Sariwa pa ang pagkawala ni papa pero ang inasikaso na ni ate Amy ang kung paano makuha ang pension ng aming ama. Binilin sakin ni papa noon na akin lang daw ang pension niya kung sakaling mawala siya. Walang nkakaalam sa bahay mga pinagdadaanan ko. Nasanay ako sa marangyang buhay na pinaranas sakin ni papa, pero ngayon nakikitira na lang ako sa bahay ni ate Amy, magulo, maliit at halos hindi na ako makahinga dahil sa dami namin sa bahay. Madalas ako malipasan ng gutom dahil nahihiya ako kapag oras na ng kainan, at kapag bumababa naman ako pag tulog na silang lahat para kumain, tanging kardero na lang at mga hugasin ang nakikita ko. Wala ng natira sa pension ni papa, wala na rin ang dating mga ngiti ni ate Amy sa tuwing hihingi siya sa akin ng pera, wala na rin ang lambing ni ate joy sa tuwing manghihiram siya sa akin ng pang sugal niya. Ayan lahat ng sumbong ko kay Joseph noon, at matyaga na man niya ako pinapakinggan kahit na alam kong inaantok na siya at nagsasawa minsan sa akin. Masaya po siya kausap, nung una ayoko sakanya dahil iniiwasan ko pang magkaroon ng bf. Pero ang sabi niya handa daw siya maghintay kahit na gaano pa daw katagal. Minsan lang kami magkita, kahit na ganoon, sa minsan na yun unti-unti na may nabubuong relasyon sa aming dalawa. Oct. 8 2005, sinagot ko si joseph ng isang matiis na “OO”. Sa una medyo okay kami, hanggang sa sumunod na buwan madalas na kami magtampuhan, mag-aaway, magbabati, nakakasawa na. Pero kahit ganoon tumagal kami ng isang taon. Bago naming ipagdiwang ang anibersaryo naming dalawa ng boyfriend ko, pumunta sa bah yang kaibigan ko si Dona, niyaya niya ko mag bar kasama ng iba naming kaibigan noong high school. Napag usapan naming sa bar si Joseph, at nasabi ko rin na anniv. Naming kinabukasan, nagbigay sila ng ilang tips at payo kung ano magandang ibigay na regalo sakanya. Lima silang sabay-sabay na nagsabi ang pagkababae ko daw ang magandang regalo. “Oo girl ! tama ! ibigay mo na! naku masarap promise!” sambit ni Dona. “ikaw na lang kaya ang virgin pa samin kaya go girl!” pasigaw naman na sabi ni Mina. Naisip ko na okay lang ibigay at tama si Dona, ako na lang virgin sakanila, parang ako pa yung bigla nahiya sakanilang lahat. Lahat kasi sila expert na at nakailang boyfriend na rin. Palagi nila ikinikwento sakin kung ano-anong mga posisyon at kung saan sila nagsesex kasama ng mga boyfriend nila.Nakauwi na ako ng bahay, pero balot pa rin ng pressure ang utak ko, umiibabaw ang lahat ng mga sinabi nila sakin, nagflashback lahat ng mga kwento at karanasan nila, “masarap”, “exciting” , “mag-eenjoy ka talaga”. Wala na, ang nasa isip ko lang sa mga oras na yun ay sundin ang mga payo nila sakin, kasabay ng pag bagsak ng paborito kong baso na ibinigay pa sakin ni papa noon. Oct. 8 2006, eto ang araw na ibinigay ko ang aking pagkababae kay Joseph. Nagising na lang ako sa kamang kinahihigaan ko, tapos na, ngyari na ang lahat, at maniwala po kayo o sa hindi nagsisisi po ako. Pinagsisisihan ko po ang ginawa ko, tama nga po sila nasa huli palagi ang pagsisisi, hindi ko man lang naisip ang mga pangarap ni papa para sakin, bigla akong nahiya kela kuya at kela ate, hindi na ako virgin. Hindi ko na maibabalik ang pagkababae ko, tama nga sila tanga ako, ang tanga-tanga ko. Ginusto ko din na man ang ginawa ko, kaya ganito ang ngyari, gusto ko bumawi at gusto ko ipangako na sa sarili ko na hindi na muli mauulit pa yun. Pero, kahit pa pinangako ko sa sarili ko na hindi na muling mauulit pa yun, nasundan pa, at nasundan pa ng ilang beses. Opo, kung magbibigay lang ng award para sa best tanga ever baka sakin na napunta. Mga magdadalawang buwan bago umalis si Joseph patungo ng ibang bansa nagbunga ng batang babae ang pagtatalik naming. Si Princess ang anak kong tatlong taon gulang ngayon ang nabuo. Naghiwalay po kami dalawa ni Joseph simula ng nagtrabaho siya sa Riyad at hindi na ako muli pang binalikan. Pinalaki ko po mag-isa ang anak namin, nakatapos po ako ng kolehiyo, sa ngayon po nagtatrabaho po ako bilang office staff sa isang kompanya.Kasalukuyang binabantayan ni ate Amy ang anak ko, nagbago na siya, simula ng mastroke siya ng isang taon at nakarecover. Umaasa po ako na makatagpo ng isang lalaki tatanggap sakin at mamahalin na parang isang tunay na anak si Princess, nagsilbing magandang halimbawa po sana ang kwento ko. Hanngang dito na lang - Lisa

Nick Vujicic (inspiring ever)

http://www.youtube.com/watch?v=nQPmY4nIjVE

"si cellphone o si Boy Friend?

ang cellphone vow
sa pag gising mo sa umaga
si cellphone ang unang kinakapa mo

'pag naiwan mo si cellphone sa bahay
si cellphone kagad ang hinahanap mo

pag nawala sya sa tabi mo
'di ka na mapakali kakahanap
sa cellphone mo

mas madalas mo pa nga sya kasama
kesa kay boyfriend

halos mapudpod na nga daliri mo
kakapindot sakanya

kasama sa pagkain
sa bahay
sa eskuwela
at pati sa banyo

paano kaya kung naging tao si cellphone?
hahawakan mo pa rin ba sya gaya ng dati?
pipindutin mo pa kaya siya at itatabi sa pagtulog
at pag ligo mo?

hhhhmmmm......
bakit hinde?
eh kung gwapong fafa nman si cellphone!

"akala ko"

akala ko noon di ka magsasawa sakin
dahil ang sabi mo kahit kylan
di mo ko pagsasawaan

ang sabi mo pa imposibleng magkahiwalay tayo
dahil ang sabi mo ikaw lang naman
ang bukod tanging nagtyatyaga sakin

pero nilolokoko lang pala ang sarili ko
nangako ka na magkasama tayong tatanda
kinantahan mo pa nga ko ng "grow old with you"
nagpadala na man ako

ang sabi mo hawak kamay natin tutuparin
mga pangarap mo
ako ba tinanong mo
kung ano pangarap ko?

ang makasama ka...
ang ingatan mo ko...
pero bakit ngayon andito ko?
kasama sa mga napagsawaan mo na
rin na gamit........

*teddy bear na tinapon na nag-eemote.

"the jokes on me"

this one of my fav. from unknown


i kept waitin' for the fone to ring
i know it wont be you
i try to feel mylife with busyness
yet all i do is think of you

what becomeof us
all our dreams and plans
how could you turned and walk away
as i watched our castles turnto sand

do unever even miss me
dont you long to cares my face
how could you forget so easily
and i can't erase?
i want to be in your arms again

to see the laugther in youreyes
butiguess the jokeson me
and oh! was i supprised?!

Music & Lyrics

etong lyrics na 2 bigla nlng ng popped up sa icp co at ngpop up ng ngpop up. snunod2 na. June 07 2008 i remember i dedic8 dz song to ace, elaine, grace, tan,arra and reg. and i called it

"Ayos lang yan"
I
tayo'y magkakaibigan walang iwanan
kahit ano pang mangyari ayos lang yan
basta't may alak at pulutan sa atin harapan
tayo'y babangon sa hamon ng buhay

(chorus)

tatayo ng sabay-sabay
at kung pakiramdam mo hindi mo na kaya
andito lang kami at sasamahan ka
ayos lang yan kaibigan kaya mo yan

II
kahit pa hindi patas ang mundo
kahit pa madalas susuko ka na
'wag kang mag-alala may karamay ka
andito lang kami dadamayan ka

(chorus)

tatayong sabay-sabay
at kung pakiramdam mo hindi mo na kaya
andito lang kami at sasamahan ka
ayos lang yan kaibigan kaya mo yan

III
tumawa ka lang kapag nalulungkot ka
kahit na ngiting asio pa yan ayos lang
kahit pa sabihing nababaliw ka na
okay lang yan kesa sumimangot ka

(repeat chorus)

other version of ayos lang, pero same tune like "Follow me"
its called "gising" fora fren of mine na mahilig maghappy2

"Gising"

I
Ako'y iyong kaibigan di ka iiwan
kahit ano pang mangyari andito lang
bastat may alak at pulutan sa ating harapan
ikay dadamayan kahit bawal pa yan

(chorus)

im singing..
iinom tayong dalawa hanggang sa ikaw ay malasing ko na
para ng sa ganun maiyou tube ka
ayaw mo nun kaibigan sisikat ka

II
kahit na nakaakinis ka minsan
kahit pa malakas ka pang mang-asar
wag kang mag-alala ganyan ka na
buti na lang napagtyatyagaan pa kita

(chorus)

im thingking..
iumpog ang ulo mo sa pader
para ng ikaw ay magising
sa mundo mong puro kasiyahan lang
umayoska kaibigan makinig ka na man

III

'wag ka ng magsmoke at 'wag ka na pasaway
pwede ba tigilan mo na yan
simulan mo na ngayon kesa bukas pa

(repeat chorus)

and more..........

"Munting anghel"

I
Ako'ymunting anghel 'di ka iiwan
kahit pa maparusahan andito lang
basta't para sayo lahat ayos lang
ikay babantayan pangako yan

(chorus)

kahit na...
mawala ang kagandahan ko
at maging isang ganap na tao
na walang alam sa kamunduhan
okay lang maging mang-mang
makasama ka lang


II

'wag ka na malungkot at 'wag ka ng umiyak
lilipad tayong dalawa
hawak ka lang 'wag kang bibitaw
andito lang ako hahawakan ka
okay lang yan basta kumapit ka lang

(repaeat chorus)

then it turns to kalokohan. haha. for regina

"Chaka nila"

Ika'yisang anghel tinakwil sa langit
at naparusahan nawalan ng ganda
bastat para sakin maganda ka
ako'y iyong kaibigan itaga mo yan

(chorus)

kahit pa..
nawala ang kagandahan mo
at naging ganap na tao
na walang alam sa kamunduhan
okay lang yan kaibigan carry mo yan

II

kahit pa nakakasindak ka minsan
kahit na mainitin pa ang ulo mo
'wag kang mag-alala ganyan ka na
buti na lang sanay na ako sayo

(repeat chorus)

Im singing...
hahawakan ang iyong kamay
at kung pakiramdam mo nahihiya ka
okay lang yan friend CHAKA nila !

i wrote diz song coz ive got da idea from a 4wrded quote
so e2 kinalabasan. ^_^

"Tagay"

I
nandito na ang barkada
sila arra at rosel na may dala dalang gitara
kasama rin si tan at shine na hila-hila ang tatlong case ng alak
pati na rin si diwata na may hawak na bong bawang sa eskinitang
tindahan nila regina kasama sila shera at eug
humabol din si jam, abby at cas
hindi rin nagpahuli si jesica sa eksena

II
Kumpleto na ang lahat
asan na ba sila starlet at eva
wala rin dito si tifanny

(chorus)

sana andyan pa rin ang barkada kahit tayo'y di na nagkikita
sana buo pa rin ang mga tropaat manatiling magkakaibigan
sana sa hilo na dulot ng alak pansamantalang makatakas dito
sa ating magulong mundo

sana sa walang humpay na tawanan at kalokohan
maitago lahat ng sakit at kalungkutan

(chorus II)

sana kapag akoy may poblema di lang alak
ang aking kasama
sana andyan pa rin ang tropa

sana sa pag-ikot ng tagay maisabayat matangay
ang mga poblemang nais mong sabihin
at sabawat pagtaas ng bote ng alak
sana may mga kaibigang
walang sawang kakampay

(repeat chorus)



i wrote this for my friend Tan

"kasama ka gagaraduate"

I
papakopyahin kita 'pag wala kang sagot
ililibre ng lunch 'pag kinapos sa baon

(chorus)

oh kay sarap isipin kasama kang gumraduate

sasamahan kahit puro recon
humigit kumulang 'di mabilang
halos mamasteral mo na lahat ng subj.
basta 'wag lang tayo abutin ng 3001

II
pupwersahin kita pag tinatamad ka
iccheer up ka 'pag di mo na kaya

(chorus)

oh kay sarap isipin kasama kang gumraduate

III

maglalakad pauwi madamayan ka lang
kahit nakahills sakin ay ayos lang


(chorus)

oh kay sarap isipin kasama kang gumraduate

IV

....at dahil sa pasaway ka
lahat ay naglaho
oh kay saklap isipin
ikaw ay magfifith year.....

i wrote this song for JB "diwata"

"Looser"

Iinggitin kita kapag my pizza ako
kakain ako sa harapan mo
oh so excitin' na makita tulo laway mo

guguluhin kita 'pag tahimik ka
gugulatin ka 'pag ikay tulala
oh kay sarap isipin naiinis na kita

kukutuan kita kahit mahawa pa 'ko
tatanggalin pa ng patay na buhok
oh kay sayang makita ikaw ay nakakalbo

sasamahan...
patatawanin...
'pag ikaw ay nalulungkot
sasabunutan...
sasampalin...
dahil ikaw ay nag-eemote

iilahin ang bangko 'pag ikay uupo
ahagisan ng kodigo pag nakatingin si mam
bibigyan ng sandwich na my bubog sa loob
papainumin ng juice na nilagyan ng asin
oh kay sarap isipin ikaw ay naisahan ko



bago aco magtapos naisipan ko lang to from the song of Apo hiking


"ESCOLTA"

nagsimula ang lahat sa Escolta]
nagsama-sama mga CBA
sa hagdana't at sa upuan
hindi maawat sa isat-isa

madalas ang siksikan sa kwarto
mga studyante na kay babango
laging may hawaka-hawak na pamaypay
upo lang saglit at may kagat na

kay simple lang namn ang aming hiling
na may maayos na elevator
eskwelahan na walang lamok at
malinis na palikuran

sana nga po...
sana nga po...
sana nga'y mangyari na yan

sa unang pasok kayo'y magkakasama
magkakasabwat sa panunukso
sa kalokohan kayo'y nangunguna
o kay sarap ng samahang barkada

sa ating thesis nyo nasubukan
ang katatagan ng samahan
tayo'y napuyat at nagkaalitan
may iyakan pati sisihan

pero kahit ganun pa man
buo pa rin ang ating samahan
kahit ano pang mapagadaanan
makakaya kung magtutulungan

araw-araw kami'y pumapasok
naglalaka ng paghaba-haba
aakyat patungo ng 4rth flr.
minsan pa nga ay 8th flr.

napakahirap malimutan ang hirap
ng napagdaanan
kahit lumipas pa ang ilang tao
mamismis nyo rin lahat ng 'to

simple lang naman ang aming hiling
na makagaraduate na this sem
diplomang inaasam at magamit ang natutunan

gagraduate nga ba...?
ggraduate nga ba kami??? ^_^

paano

paano ko makakagawa ng kanta
kung di ako marunong mag-guitara

paano ko makakabuo ng isang storya
kung di ko alam kung paano simula
at kung paano ito tatapusin

paano nga ba makakalikha ng isang
magandang tula kung hindi
tugma ang mga salita

sa paghawak ko ng aking panulat
kusang nabubuo at lumalabas
ang mga nakatagong salita

hindi gaano kagandang
bigkasin at hindi gaano kaganda
pakinggan

ngunit lahatng itoy
"practice lamang"

huling mensahe

ang huling mensahe
mo sakin

pero wala man lang kahit
konting luha ang tumulo
sa pisngi ko

pilit kong pinapakiramdaman
ang sarili

ngunit ni isang emosyon
wala akong maramdaman

paikot-ikot sa kama
harap dun,
harap dito,

naiinis ako.
naiinis talaga ko..

pambhira! expired na pala ko!
"YOUR UNLIMITED HAS ALREADY EXPIRED"

Dear Sirang Papel,

Sana ay mabasa nyo po ang aking munting kwento tungkol sa aking buhay,pag-ibig,at pag-asa.Nais ko rin po sanang magsilbing inspirasyon sa mga readers nyo, kung meron man. Tawagin nyo na lang po ako sa pangalang "Nene". 29 taon na po akong nabubuhay dito sa mundo pero ni minsan hindi pa nadampihan ng ibang labi ang labi ko, ni minsan wala pang lalake ang bumalot sa inosenteng katawan ko at ni minsan hindi pa nabahiran ng dungis ang pagkababae ko. Opo, tama po kayo, birhen pa po ako. 'Wag na po kayong magduda tama po ang nabasa nyo. Masasabi ko na endanger na po ang mga katulad ko, pero kalabisan na kasi ilang taon na lang at mawawala na ko sa kalendaryo. Kaya ganito po ang ginawa ko. Jan. 5, 2010, tama na naman po kayo, kahapon lang yan. Ngayon po ang kaarawan ko, naisip ko na bago ako maging 29 gusto ko man lang mahalikan ng isang lalake, ng isang bata at magandang lalake. Hindi ko po alam kung ano bigla pumasok sa isip ko at naisipan ko ang ganitong klaseng kalokohan. Nagkataon po na may long time textmate po ako, at sya ang naging dahilan kung bakit natuloy at nabuo ang mga plano ko.Hindi ko naman po alam na papayag sya makipagkita sakin. Siya po si "Ernesto" 19 taong gulang, opo, tama na nman po ulit kayo, mas bata po sya sakin ng sampung taon na ngayon.Sa layo po ng pagitan naming dalawa sobrang magkaiba ang aming mga prayoridad sa buhay. Minsan natanong ko sakanya kung ano bang hiling nya bago matapos ang taon ng 2009, akala ko kasama ako sa mga hiling na sasambitin nya, pero ni isa sa mga sinabi nya sakin wala ako dun...ang gusto nya lang daw muna sa buhay ay makapagtapos, mag-aral pa ng mabuti para ng sa ganoon may maganda daw sya makuha na trabaho 'pagkatapos nya ng pag-aaral. Hinintay ko na ako na man ang kanyang tanungin, pero nawalan na ako ng gana nung tinanong nya ko, ang isasagot ko pa naman sana "SIYA" . Tama po, siya ang hiling ko nitong sanang taon. Maraming beses na rin po kaming nagkita, at sa bawat pagkikita namin na yun iba talaga ang saya na dala nya, ang mga ngiti nya, ang mapupungay niyang mata, at makapal nyang labi na parang nagsasabing "hagkan mo ko". Halos lahat ng kabataan ngayon ay mapupusok sabi ni inay, madalas nya akong sermunan tungkol dyan at tungkol kay Ernesto. Hindi boto si inay sakanya, ang lagi nyang pangaral sakin "Pera mo lang ang habol nya sayo anak, pwede bang gumising ka na sa pag iilusyon mo na yan" ang sweet nya po di ba, araw-araw sa ginawa ng Diyos palagi nya sinsabi na "ang matanda ay para lang sa mga kapwa nya matanda" palibhasa kasi magkasing edad lang sila ni itay. At may naudlot din sya na pag-ibig nung panahon nila, si uncle Sonny, ang nakababatang kapatid ni itay. pitong taon naman ang pagitan nilang dalawa ni inay. Unang nakilala ni inay si uncle Sonny bago kay itay, alam ni itay ang lahat, at kung gaano kamahal ni inay si uncle. Kwento sakin ni lola 15 anyos pa lang nun si tito at 22 anyos na man si inay. Nagkakilala sila noong naliligaw si tito dito sa aming lugar sa panggasinan, malapit lang kasi ang eskwelahan na pinapasukan nya mula dito sa amin. Hinahabol daw ng aso si uncle sa mga oras na yun wala mapagtaguan kaya sa loob ng gate namin sya pumasok at dun na nga sila nagkakilala ni inay. Hindi mukhang 22 anyos ang itsura daw ni inay noon, dahil na rin daw sa payat na pangangatawan at kakapusan ng taas, dumagdag pa daw ang makinis at maputing balat ni inay,kaya parang teenager pa rin ang itsura nya. "sino ka? paano ka nakapasok ng gate?" tanong ni inay sakanya. wala daw nun nasabi si uncle, basta daw parang natrauma, hindi nga lang nila alam kung nagulat dahil sa aso o baka daw dahil sa kagandahan ni inay biro ni lola. Kasalukuyang estudyante pa lang din si inay sa eskwelahang pinapasukan ni uncle. Simula noon palagi na daw dumadaan dito si tito, unang punta nya kasama nya mga magulang nya para magpasalamat sa ngyari. Kaya naging close na nila lola sila lolo Lucio at lola Lucia. Kasalukuyang magtatapos na ng kolehiyo si inay noon at si uncle na man ng highschool. Sa maiksing panahon nagkamabutihan sila inay at uncle kahit sakabila ng pagitan ng edad nila. Katulad ni Ernesto mypagka matured na daw si uncle kahit 15 pa lang sya marami na daw pangarap si uncle kasama dun si inay.Pero kahit daw ganun hindi msyado nagpadala si inay sa mga pangako at sinasabi ni uncle sakanya. Dahil nga baka nasasabi nya lang mga bagay na yan dahil sa bata pa sya. Umiyak daw ng husto si uncle nung sinabi nya ang balita na sa states na sya magkokolehiyo. Nangako si uncle babalikan nya si inay at papakasalan. Ilang araw din nakita ni lola na malungkot si inay simula ng umalis sila uncle. Mga dalawang taon din sila nagpalitan ng sulat ni uncle noon, naputol na lang bigla ng walang kaalam-alam sila lola kung bakit.Apat na taon ng nakakalipas pero wala pa rin si uncle, hanggang sa nakilala ni inay si itay. 1 taon din bago maging sila ni inay. Noong ipapakilala na ni itay si inay kela lola Lucia, napaiyak sa pagkagulat si inay dahil kasama nila lola si uncle na may kasamang half pinay na magandang babae. hindi daw pabor sila lola para kay uncle Sonny kay inay,ayaw daw nila mas matanda ang babae sa anak nila.malapit na daw ikasal si uncle at ang gusto nya dito sila ikasal ng magiging asawa niya. Wala pang isang buwan pumanaw si uncle, sakit sa atay ang naging sanhi. Nag-iwan ng isang sulat si uncle kay inay kaya daw dito nya hiniling na ikasal para kahit sa sandaling araw daw ng buhay niya ay makita nya si inay at makahingi ng tawad. Pero hindi nya na nagawa, at sa sulat na lang nya nasabi. Pero kahit na sa sobrang haba pa ng sinabi ni lola sakin tinuloy ko pa rin ang plano ko. tama, nanood kami ng sine ni Ernesto at gusto ko dun gawin ang masamang balak ko. Hiniling ko na pumikit siya, pumikit nga siya, pero hindi ko nagawang halikan siya. Hindi nya naman ako nagawang halikan din dahil nahihiya daw sya sakin. Walang ngyari kahit ano sa loob ng sinehan, kaya sa pangalawang plano dinala ko sya sa motel sa manila. Dahil sya ang napili ko kylangan maging espesyal ang gabi na yun para sa aming dalawa. Sya ang gumawa ng unang moves, nung mga oras na hahagkan nyana ko bigla ko nalang sya natulak. Akala ko noon mahal ko na sya, akala ko lang pala. Walang ngyari niisa sa mga plano ko. Opo hanggang ngayon birhen parin po ako. At ito pa ang masaklap inamin nya sakin na may gf na pala sya. Buti na lang po hindi ko binuklat ang libro ko sakanya. At kahit pa agiwin pa ito hinding hindi ko ito basta ipapabasa sa iba at sa hindi ko mahal.Hanggang dito na lang po ang maibabahagi ko, sa kadahilanang malaki na po ang babayaran ko sa pag renta ng computer. Sana po ay may natutunan ang mga readers nyo kung meron man, at kinapulutan na man po ng aral kahit papano.